آینده، جاودانگی پیشرفت­هایی را بررسی می­کند که طول عمر زندگی­مان را به مراتب افزایش می­دهد.
داروهای بسیار پیشرفته رشد دادن اعضای جدید بدن را از بافت­های بدن خودمان ممکن می­کنند.
وقفه ­ی موقت فعالیت­های حیاتی علائم حیاتی ما را آهسته ­تر می­کنند و در فرآیند پیر شدن وقفه بوجود می­ آورند.
قرص­های طول عمر دهه­ ها به عمر ما می ­افزایند.
آواتارها همزادهای شبه زنده­ ای که درست مانند ما نگاه می­کنند، حرکت می­کنند و حرف می­زنند این امکان را برای ما فراهم می­ آورند که تا ابد در دنیای سایبری زندگی کنیم.
مدیتیشن عمیق سیستم ایمنی بدنمان را تا حد ابر انسان­ها افزایش می­دهد.
اگر همه ­ی این راه­ها با شکست مواجه شود، همیشه این امکان را داریم که بازمانده­ های خودمان را بازیافت کنیم و تا ابد زندگی کنیم به صورت یک الماس.
وقفه­ ی موقت فعالیت­های حیاتی که پیر شدن را متوقف می­کند.
رشد دادن عضوهای جدید در آزمایشگاه. قرص­های طول عمر که چندین دهه به زندگی می­ افزایند.
مدیتیشن که ما را در برابر بیماری­ها ایمن می­کند.
همزادهای کامپیوتری که در فضای سایبری تا ابد زنده می­مانند.
جاودانگی در پیش است!

در مستند "جاودانگی ، زندگی بدون مرگ" به جاودانگی نزدیک خواهیم شد.

وبسایت مهندسی پزشکی مهندسی زندگی فیلم مستند "جاودانگی ، زندگی بدون مرگ" را با بهترین کیفیت Full HD و با کمترین قیمت در اختیار شما عزیزان قرار می دهد که جاودانه شوید .

مشاهده تیزر تبلیغاتی و خرید فیلم مستند جاودانگی،زندگی بدون مرگ در ادامه مطلب

هیچ وقت فراموش نمی کنم یک بار در دوران نوجوانی هنگامی که برای زدن واکسن به مدرسه ما آمده بودند از ترس آمپول از پنجره ساختمان بیرون پریدم و از دست آن سرسوزن وحشتناک فرار کردم! هر چند که بعدا دستگیر شدم و واکسن را نوش جان کردم.

ادامه متن و مشاهده کلیپ در ادامه مطلب...

مطلب مرتبط: رهایی از درد آمپول با دستگاه تزریق بدون سوزن محقق ایرانی

ابزاری که می تواند بخشی از بینایی برخی افراد نابینا را به آنها برگرداند. و اکنون نوبت به یک پروتز شبکیه جدید است که وعده داده یک قدم جلوتر از آرگوس باشد.

در حالی که آرگوس ۲ نیازمند عینک، دوربین ویدیویی بیرونی و یک جعبه پردازنده جداگانه بود که به کمرتان آویزان می شد، سیستم Alpha IMS نورهای ورودی به چشم را توسط الکترودهای نصب شده در زیر شبکیه چشم بیمار دریافت می کند و سپس آنها را با میکروچیپ خود پردازش کرده و به صورت سیگنال هایی به مغز می فرستد. سپس مغز داده های دریافتی را همانند سیگنال های ارگانیکی که از یک چشم طبیعی می آیند پردازش می کند و بیمار تصاویر را به صورت سیاه و سفید می ببیند.

تنها لازم است که بیمار یک ابزار کوچک در پشت گوش خود داشته باشد تا میزان روشنایی تصاویر را تنظیم کند و همچنین یک باتری جیبی به همراه وی باشد تا به صورت بیسیم تمام انرژی سیستم تامین گردد.

Alpha IMS که توسط محققان دانشگاه Tübingen آلمان تولید شده، نسبت به آرگوس ۲ مزیت های فراوانی دارد. از جمله اینکه در آلفا آی ام اس از ۱۵۰۰ الکترود استفاده شده در حالی که آرگوس ۲ تنها ۶۰ الکترود دارد. این باعث می شود که رزولوشن و کیفیت تصاویر در این گجت جدید به شکل غیر قابل مقایسه ای بالاتر باشد.

به دلیل نصب این پروتز در پشت شبکیه، بیمار می تواند به شکل طبیعی چشمانش را حرکت داده و اطراف را ببیند. در حالی که هنگام استفاده از آرگوس ۲ لازم است که کاربر برای دیدن اطراف سرش را بچرخاند. علاوه بر این، Alpha IMS توانایی استفاده از قدرت پردازش طبیعی نورون های شبکیه چشم را هم دارد که موجب پردازش حرکات و تباین یا کنتراست هم می شود.

اما متاسفانه این شیوه برای همه بیماران قابل استفاده نیست. تنها بیمارانی که بینایی شان را به دلیل تخریب سلول های تشخیص نور چشم از دست داده اند، ممکن است از این روش بتوانند استفاده کنند. البته اگر بخشی از سیستم عصبی بینایی شان هم آسیب دیده باشد، دیگر این دستگاه کاری برای شان نخواهد کرد.

در اولین مرحله آزمون این پروتز، ۹ بیمار داوطلب انجام این عمل شدند. و هشت نفر از آنها با ایمپلنت قادر به دیدن شدند. بیمار آخر هم به دلیل لمس عصب بینایی هنگام عمل، نتیجه مناسبی نگرفت.

بیماران پس از عمل توانستند از فاصله نزدیک حالات صورت مانند لبخند و اشیائی چون تلفن و کارد یا چنگال را به خوبی تشخیص دهند. آنها همچنین جزئیاتی چون علائم روی درها را هم می توانند ببینند. و در فاصله دور می توانند خط افق، خانه ها، ماشین ها، درخت ها، و یا نور ماشین ها را ببیند. یکی از آنها حتی قدرت تشخیص حرکت ماشین در شب را هم به دست آورد.

البته بدون شک این ابزار هنوز در قدم های اول است و تنها بر روی ۹ بیمار آزمایش شده است. قرار است تست های بعدی در انگلیس، هنگ کنگ و مجارستان انجام شوند. تمرکز این آزمون ها بر روی ماندگاری طولانی مدت این سیستم و میزان سلامت آن است.

محققان همچنین امیدوارند شیوه هایی پیدا کنند که قابلیت تشخیص بینایی بیماران را بهبود بخشند.

بازیابی بینایی با ایمپلنت شبکیه.مهندسی پزشکیBm-Eng.IR

پیش از این در اوایل سال ۲۰۱۲ از تحقق رویای چشم بیونیک تا دو سال آینده گفته بودیم. و اینکه محققان دانشگاه موناش استرالیا امیدوار بودند تا ۲۰۱۴ پروژه چشم بیونیک خود را به بهره برداری برسانند. اما مثل اینکه قرار است رویای انسان- ماشین (Cyberg) زودتر از اینها به واقعیت بپیوندد.
ادامه متن و مشاهده کلیپ در ادامه مطلب...
سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) هفته گذشته چشم بیونیکی متشکل از دو بخش بیرونی و درونی را تایید کرد. بخش بیرونی یک دوربین ویدیویی کوچک و یک کامپیوتر است که روی عینک آفتابی سوار شده و روی سر قرار می گیرد. بخش درونی هم یک شبکیه مصنوعی است که به صورت ایمپلنت درون چشم قرار داده می شود. آنگاه تصاویر دریافتی دوربین ویدیویی، توسط کامپیوتر ترجمه شده و به صورت بیسیم برای شبکیه مصنوعی ارسال می گردند.

این ابزار «سیستم پروتز شبکیه ای آرگوس ۲» نام داشته و توسط یک شرکت تولید ابزار پزشکی کالیفرنیایی ساخته شده است. این سیستم تنها برای بیمارانی مورد استفاده قرار می گیرد که دچار بیماری ژنتیکی نادری به نام retinitis pigmentsa شده اند. این بیماری یک ناتوانی بسیار نادر ژنتیکی است که باعث آسیب به سلول های حساس به نور می شود که یک خط را درون شبکیه چشم تشکیل می دهند.

البته آرگوس ۲ امکان دید واضح و شفافی را برای بیماران فراهم نمی آورد. بلکه آنها تنها حرکات و اشکال را تشخیص خواهند داد. این ابزار هنوز از نظر میزان اطلاعات ارسالی و همچنین کارایی داده های تهیه شده برای شبکیه مصنوعی دارای محدودیت های فراوانی است. اما اکنون دیگر می تواند از حالت آزمایشگاهی خارج شده و با این تاییدیه به صورت عمومی توسط بیماران مورد استفاده قرار گیرد.